بیماری پارکینسون

این بیماری یک اختلال تخریب عصبی مرتبط با سن می باشد که 2-1 % افراد 60 سال یا بالاتر را درگیر می­کند. سطوح کاهش یافته دوپامین در عقده های قاعده ای مغز در ایجاد علائم آن نقش دارد. هم چنین، این بیماری مردان را بیشتر از زنان درگیر می کن و امید به زندگی بعد از تشخیص بیماری پارکینسون 5/12 سال است.علل و فیزیولوژی این بیماری هنوز شناخته شده نیست. اما حدس زده می شود که استرس اکسیداتیو در از بین رفتن سلول های عصبی دوپامین نقش دارد. به علاوه، به مدت طولانی در معرض منگنز، علف کش ها، آفت کش ها یا دریافت بالای آهن با منگنز ممکن است باعث پیشرفت علائم این بیماری شود.

این نکته حائز اهمیت است که در حال حاضر این بیماری درمان ندارد اما روش های بسیاری وجود دارد که به وسیله آن ها می توان شدت علائم را کاهش داد.

علائم بیماری پارکینسون

لازم به ذکر است که علائم این بیماری از نظر پیشرفت و شدت در افراد مختلف متفاوت می باشد.

1. لرزش دست ها، بازوها، پاها، فک و صورت
2. سفتی اندام بدن
3. آهسته راه رفتن
4. سختی در هماهنگی
5. مشکلات جویدن
6. اختلال بلع
7. مشکل در صحبت کردن

دیگر علائم بیماری پارکینسون

1- یبوست:

جالب است بدانید که این علامت گوارشی 20-10 سال قبل از علائم عصبی بروز پیدا می کند.

2- کاهش وزن ناخواسته

این علامت نیز شایع است که باعث افزایش مرگ در اثر این بیماری می شود. وزن کاهش یافته به علت افزایش مصرف انرژی در لرزش، حرکت پرشی و سفتی اندام و نیز کاهش دریافت انرژی به دلیل اختلالات بویایی، شناختی، افسردگی، اختلال بلع، ناتوانی، عوارض جانبی داروها مانند دهان خشک، تهوع، استفراغ، کاهش اشتها، بی اشتهایی عصبی، بی خوابی، خستگی شدید و اضطراب اتفاق می افتد.

علائم پیشرفته بیماری پارکینسون

این بیماری پیشرونده می باشد به همین دلیل در زمان پیشرفت آن بیماران دچار یخ کردن، افتادن هنگام نشست و برخاست یا راه رفتن و زوال عقل می شوند که با دوپامین درمانی قابل کنترل نیستند.

تست های آزمایشگاهی مورد نیاز در بیماری پارکینسون

• ویتامین دی
• تعادل نیتروژن
• سرم آهن
• آلبومین
• ترانتیرتین
• دوپامین
• نوراپی نفرین
• سرم هموسیستئین تام: سطح افزایش یافته این عامل باعث افزایش سرعت مرگ سلول دوپامینی می شود.
• سرم ویتامین B₁₂
• سرم فولات (ویتامین B₉)

مداخلات عمومی در بیماری پارکینسون

1. کنترل رژیم غذایی
2. حفظ سلامت ذهنی و فیزیکی که داشتن فعالیت بدنی (ورزش) به خصوص در مردان می تواند حفاظت کننده باشد.
3. افزایش توانایی در خوردن
4. انرژی کافی جهت جلوگیری از کاهش و افزایش وزن فراهم کنید.
5. دریافت کافی مایعات
6. حفظ عملکرد جهت به تاخیر انداختن ناتوانی
7. اصلاح تغییرات عملکرد دستگاه گوارش مانند سوزش سر دل و یبوست
8. کاهش سطوح افزایش یافته هموسیستئین تام
9. تمام غذاها را در دسترس این بیماران قرار دهید.
10. مدترونیک ( Medtronic) دارای دو دستگاه برای این بیماران است که با استفاده از آن می توانند لرزش های خود را کنترل کنند.
11. حفظ توده استخوانی جهت جلوگیری از شکستگی ها از جمله لگن که شایع می باشد.

مداخلات تغذیه ای در بیماری پارکینسون

1- دریافت بالای پروتئین اثر داروی لوودوپا

2- زمان بندی مصرف لوودوپا باید کنترل شود تا با پروتئین دریافتی در وعده های غذایی تداخل نیابد.

3- طبق ارزیابی عملکرد بلع، برنامه غذایی خود را تدوین نمائید.

4- در صورت نیاز، وعده های کم حجم در تعداد دفعات زیاد داشته باشید.

5- مکمل مولتی ویتامین-مینرال ممکن است مفید باشد.

6- به غذاهایی مانند روغن های گیاهی، چاشنی های سالاد، آجیل، چای سبز، قهوه و میوه ها و سبزیجات توجه نمائید.

7- در صورت لزوم برنامه غذایی محدود از تیرامین داشته باشید.

8- مقوی کردن غذاها و نوشیدنی ها

9- رژیم محدود نداشته باشید و از همه گروه های غذایی مصرف نمائید.

10- مصرف فیبر را از طریق دریافت میوه ها و سبزیجات و غلات سبوس دار افزایش دهید.

11-مصرف شکر را محدود کنید. دریافت بالای شکر و قند باعث دریافت بالای انرژی و دریافت پایین مواد مغذی می شود و نیز در از بین رفتن دندان ها نقش مهمی دارد.

12- در صورتی که دارای فشار خون بالا هستید مصرف نمک و سدیم را کاهش دهید.

13- مصرف چربی و روغن را در برنامه غذایی خود کاهش دهید و از روغن های مفید (غیراشباع) مانند روغن زیتون، کانولا و کنجد استفاده نمائید.

14- مصرف الکل را کاهش دهید. الکل می تواند باعث مشکلات سلامتی شود و حتی با داروهای شما تداخل داشته باشد.