ریز و درشت تغذیه در سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال

سرطان کولورکتال (CRC) سومین سرطان شایع در مردان و زنان در ایالات متحده است (پس از سرطان پروستات در مردان، سرطان سینه در زنان و سرطان ریه).

تقریباً 41 درصد از تمام سرطان‌های کولورکتال در کولون پروگزیمال رخ می‌دهد که تقریباً 22 درصد مربوط به کولون دیستال و 28 درصد مربوط به رکتوم است.

عوامل ژنتیکی و محیطی نقش عمده ای در پاتوژنز سرطان روده بزرگ دارند. نقش تغذیه در سرطان روده بزرگ به طور گسترده مورد مطالعه قرار گرفته است.

عوامل موثر در ابتلا

سابقه خانوادگی سرطان روده بزرگ در بستگان درجه یک حتی در صورت عدم وجود سندرم های سرطان روده بزرگ، خطر ابتلا به سرطان کولورکتال را در حدود 20 درصد موارد افزایش می دهد.

سایر ارتباطات شناخته شده با سرطان کولورکتال شامل قومیت آمریکایی آفریقایی تبار، جنسیت مرد، بیماری التهابی روده (کولیت اولسراتیو بیشتر از بیماری کرون)، چاقی، سبک زندگی بی تحرک، گوشت قرمز و گوشت فرآوری شده، مصرف دخانیات، مصرف الکل، آکرومگالی، پیوند کلیه با استفاده از داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی، دیابت و مقاومت به انسولین، کوله سیستکتومی، بیماری عروق کرونری می باشد.

عوامل محافظتی که با کاهش بروز CRC همراه بوده اند عبارتند از فعالیت بدنی منظم، رژیم غذایی غنی از میوه ها و سبزیجات، رژیم غذایی با فیبر بالا، رژیم غذایی غنی از فولات، کلسیم، لبنیات، ویتامین D، ویتامین B6، مصرف منیزیم، مصرف ماهی، سیر.

گوشت قرمز

مصرف گوشت قرمز در طولانی مدت باعث ابتلا به سرطان  قسمت انتهایی روده بزرگ می شود.

مطالعات نشان می دهند خطر در افرادیکه روزانه گوشت قرمز مصرف می کنند نسبت به افرادی که ماهانه گوشت قرمز می خورند بیشتر است.

آهن هِم، نیتریت، آمین های هتروسیکلیک در گوشت ممکن است باعث این ارتباط مثبت شوند. مطالعات نشان دادند به ازای هر ۱۰۰ گرم گوشت قرمز مصرفی در روز  17 درصد و به ازای هر 50 گرم در روز گوشت فرآوری شده ۱۸ درصد خطر این سرطان افزایش می یابد.

الکل

مطالعات متعددی نقش علّی بین مصرف الکل و بروز سرطان کولورکتال را نشان داده اند.

مطالعات آینده نگر یک ارتباط مثبت متوسط را بین مصرف زیاد الکل (بیش از 50 گرم در روز) و مرگ و میر مرتبط با سرطان کولورکتال نشان داده اند.

این ارتباط در جمعیت آسیایی قوی تر از جمعیت سفیدپوست بود که احتمالاً به دلیل عوامل ژنتیکی مانند متابولیسم الکل و عوامل غذایی مانند مصرف فولات و ترکیب بدن می باشد.

ارتباط بین نوشیدن الکل و خطر مرگ و میر ناشی از سرطان کولورکتال در مکان های آناتومیک مانند کولون و رکتوم یکسان است.

مطالعه دیگری نشان داده است مصرف بیش از ۲۸ گرم روزانه الکل با سرطان کولون ارتباط دارد.

پیشنهاد شده است که استالدئید، متابولیت اتانول، سرطان زا است که بر سنتز DNA، ترمیم، تغییر ساختار و عملکرد گلوتاتیون و افزایش تکثیر مخاط کولون تاثیر می گذارد.

چاقی و اضافه وزن

مطال

عات مشاهده ای متعدد ارتباط بین چاقی و خطر ابتلا به  سرطان کولورکتال را نشان داده اند(20-30٪ به ازای هر 5 کیلوگرم بر متر مربع ،افزایش خطر در مردان و 10% به ازای هر 5 کیلوگرم بر متر مربع، افزایش خطر در زنان).

ویتامین دی

مطالعات نقش محافظتی ویتامین دی در ابتلا به سرطان کولورکتال را نشان داده اند.

هر ۱۰ نانوگرم افزایش سطح ویتامین دی خون باعث کاهش ۲۶٪  احتمال ایجاد سرطان کولورکتال می شود.

غلظت ایده آل ویتامین دی برای کاهش این سرطان ۷۵ تا ۱۰۰ نانومول در لیتر است.

دریافت فیبر

مطالعات نشان می دهند که مصرف فیبر غذایی مخصوصا غلات کامل و میوه ها باعث کاهش آدنوم در قسمت انتهایی کولون می شوند.

در مطالعه ای نشان داده شده است در جمعیتی با مصرف فیبر کم اگر فیبر مصرفی دوبرابر شود 40درصد احتمال ایجاد سرطان کولورکتال کاهش می یابد.

برای دریافت رژیم سرطان روده بزرگ اینجا کلیک کنید.